Amstrad CPC 6128'in evimize girdiği o günden beri (-ki 1980'lerden bahsediyorum) bilgisayarda oyun oynamayı sevmişimdir. Öyle o oyunun detayını, bu oyunun arka kapılarını bilen bir müdavim olmasam da en azından ne var ne yok sürekli bakarım, raflara, sitelere. Öyle ayrım falan da yapmazdım, arcade, simülasyon, araba, vs.... hepsini oynardım.
Zamanla seçicilik devreye girdi ve başında vakit geçirmek için seçtiğim oyun türleri git gide azalmaya başladı. Ejderhalar, orta çağ vb. konulu oyunlardan uzaklaştım önce. O derece ütopik dünyalar bana fazlaydı. Ama esas türden bağımsız olarak çocukların ölümünü gösteren oyunlardan son hızla uzaklaşmaya başladım.
Milat olarak söyleyebileceğim oyun sanırım, Sanitarium. Oyunu oynadığımda 18 yaşımdaydım. Her şey yolunda gidiyordu, oyunda bölümler atlıyordum. Uzun zamana yayarak oyunun keyfini çıkartıyordum ki....Oyunun ortasında yeni bir bölüme girmeden önce izlemeniz gereken bir video vardı. Bu videoda, küçük kardeşi hasta olan bir çocuk(hissiyat ölüm düşeğinde olduğu), kardeşinin isteği olan bir oyuncağı ona getirmesini rica ediyor. Abi usulca kalkıp yan odaya gidiyor ve oyuncaklar arasında kardeşinin istediği oyuncağı bulmaya çalışıyordu. Arıyor ama bulamıyor, aradıkça panik yapıyor, daha da can hıraş bir şekilde arıyor ama bulamıyordu.... Bu sahneyi izledikten sonra ne kadar süre ağladım bilemiyorum. Öyle "gözlerimden yaşlar süzüldü" sadeliğinde değil, kapakları açılmış barajdan fışkıran sular gibiydi.
Sanatarium'la başlayan bu durum halen devam etmekte. Şükürler olsun ki, GTA'da kaldırımda yürüyen çocuk yok. Ancak geçen gün oynamaya başladığım başka bir oyun beni yine ters köşeye yatırdı....Heavy Rain.
Oyunun başında mutlu aile hayatı bir adamı oynuyor olmanızdan, iki çocuğunuzla evinizin arka bahçesinde çimler üstünde boğuşmasından pislik bir durum olmduğunu anlamalıydım. Adam ideal hayatı yaşıyor ama oyunun adı Heavy Rain. İlla ki biri ölmeliydi ki oyun devam etsin. Bu durumda pek de fazla bir seçenek kalmıyor...karakteriniz olan adam ölemeyeceğine göre ya anne ya çocuklar....
Ruh hastaları!!! Çocuklardan birini sokakta arabanın çarpması senaryosu ile öldürdüler. Böyle durumlarda tepkimi pek saklayamıyorum...içten, samimi ve okkalı bir küfür patlattım.
Oyunun gerisi mi? Bilmiyorum...sildim.